Een geschiedenis van onze tijd, verteld door een zoon die na de dood van zijn ouders hun liefdesbrieven vond.

‘Ik herinner me dat jij als enige niet zo verbaasd was dat mijn ouders dit ook samen deden. Ze deden bijna alles samen, dus doodgaan ook. Inmiddels liggen ze twintig jaar bij de muizen en in die tussentijd heb ik om de vraag heen gelopen wat ik moest doen met al die oude papieren die mijn vader en moeder hebben nagelaten.’ Van 1 januari 1948 tot en met 31 december 1950 schreven ze elkaar, het begin van een liefde. Hij vanaf een schip in de Stille Oceaan, zij vanuit een gebombardeerd Rotterdam, vanaf de tafel van een idealistische studente aan de sociale academie.
Het is de bron voor Dirk van Weelden van Het voorbeeld van hun liefde, een universeel verhaal hoe we gevormd worden door de omstandigheden, door onze ouders en hun karakters en denkbeelden. En hoe dat generatie na generatie steeds doorgaat. Tegelijk is het een hartstochtelijk pleidooi voor lezen en schrijven als innerlijke krachtbron, en als een subtiel instrument om op afstand intiem aanwezig te zijn.