Ze werden vernederd en weggestopt, ze kregen hun kind vaak niet te zien na de bevalling en werden geïnstrueerd om er nooit meer over te spreken; tussen 1956 en 1984 stonden vele duizenden vrouwen hun kind af ter adoptie. Na tientallen jaren hebben deze vrouwen besloten het stilzwijgen te doorbreken. Ze vertellen over hun jeugd, over de periode van hun zwangerschap en bevalling, maar ze beschrijven bovenal hoe de beslissing om, onder dwang, afstand te nemen van hun kind tot op de dag van vandaag hun leven beïnvloedt. In Afstandsmoeders belicht journalist Christel Don een verontrustend en vergeten hoofdstuk uit de Nederlandse geschiedenis, een hoofdstuk waarover niet langer gezwegen mag worden.